សួ​ស្ដី​ណូអែល


សូម​ជូន​ពរ​ដល់​មិត្ត​ប្រុស​ស្រី​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​វ៉ើត​ប្រេស​នេះ ក្នុង​ឱកាស​ថ្ងៃ​ណូអេល​នេះ សូម​អោយ​សេចក្ដី​សុខសាន្ដ និង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​ជាម្ចាស់​កើត​មាន​ដល់​គ្រប់​ក្រុម​គ្រួសារ​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​នេះ ក៏​ដូច​ជា​ក្នុង​ពិភព​លោក​ទាំង​មូល​ផង​ដែរ។ សូម​អោយ​អំណាច​នៃ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​ជាម្ចាស់ គ្រប​ដណ្ដប់​លើ​គ្រប់​ដួង​ចិត្ត​នៃ​មនុស្ស​លោក ហើយ​សូម​អោយ​សន្តិ​ភាព អំណរ និង​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​បាន​កើត​មាន​ឡើង ដោយ​ព្រោះ​តែ​ព្រះយេស៊ូ​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម សំរាប់​មនុស្ស​ក្នុង​លោក​នេះ។

ពី​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ទៅ​កាន់​គ្រួសារ​របស់​លោក​អ្នក សូម​អធិស្ឋាន អោយ​ព្រះជាម្ចាស់​នៃ​ពិភព​លោក​ទាំង​មូល​ប្រទាន​ពរ​ដល់​គ្រប់​ៗ​គ្នា ជាមួយ​នឹង​កម្លាំង​កាយមាំ​មួន ប្រាជ្ញា​វាង​វៃ និង​សេចក្ដី​សុខចំរើន​កើត​មាន​ដល់​គ្រប់​ៗ​គ្នាទាំង​អស់។

សួ​ស្ដី​ណូអែល និង​សួ​ស្ដី​ឆ្នាំ ថ្មី

ពិសិដ្ឋ, សីហា, សូហ្វីយ៉ា

ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​មាន​ណូអែល ២


ថ្ងៃ​នេះ​ខ្ញុំ​ចង់​និយាយ​ពី​បុណ្យ​ណូអែល​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ ដែល​បាន​កើត​មាន​ឡើង​តាំង​ពី​ជាង​២០០០ឆ្នាំ​កន្លង​មក​ហើយ! វា​ជារឿង​ដែល​ពិត​ ដែល​ព្រះយេស៊ូ​យាង​មក​ក្នុង​លោក​នេះ មាន​លក្ខណះ​វិសេស​វិសាល និង​ អស្ចារ្យ​ជាង​គេ​ នៅ​ក្នុង​កំណើត​មនុស្ស​នៅ លើ​ពិភព​លោក​នេះ។ ខ្ញុំ​នឹង​យក​អត្ថ​បទ​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ​មក​អមជាមួយ ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា កាប្រសូត​មក​របស់​ព្រះយេស៊ូ​នៅ​លើ​ផែន​ដី​នេះ មិន​មែន​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​និយាយ​លើក​ឡើង​របស់​ខ្ញុំ​នោះ​ទេ ចឹង​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ប្រើ​អំណះ​អំណាង​ដែល​មក​ពី​ព្រះ​គម្ពីរ​របស់​ព្រះយេស៊ូ​មក​ជា​ភស្ដុតាង។

លូកា ១៖២៦-៣៨ ទេវតា​ជូន​ដំណឹង​អំពី​កំណើត​ព្រះយេស៊ូ

២៦ ប្រាំ​មួយ​ខែ​ក្រោយ​មក ព្រះជាម្ចាស់​បាន​ចាត់​ទេវតា​កាព្រីយ៉ែល​អោយ​ទៅ​ភូមិ​ណាសារ៉ែត ក្នុង​ស្រុក​កាលីឡេ ២៧ ដើម្បី​ជួប​នឹង​ស្ត្រី​ក្រមុំ​ព្រហ្មចារី​ម្នាក់ ជា​គូ​ដណ្ដឹង​របស់​កំលោះ​ម្នាក់​ឈ្មោះ​យ៉ូសែប ដែល​ត្រូវ​ជា​ញាតិ​វង្ស​ព្រះបាទ​ដាវីឌ ស្ត្រី​ក្រមុំ​នោះ​ឈ្មោះ នាង​ម៉ារី។ ២៨ ទេវតា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​នាង​ម៉ារី ហើយ​ពោល​ទៅ​កាន់​នាង​ថា៖ «ចូរ​មាន​អំណរ​សប្បាយ​ឡើង!​ ព្រះអម្ចាស់​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​នាង​ហើយ ព្រះអង្គ​គង់​ជា​មួយ​នាង»។ ២៩ ពេល​ឮ​ពាក្យ​នេះ នាង​ម៉ារី​រន្ធត់​យ៉ាង​ខ្លាំង នាង​រិះគិត​ក្នុង​ចិត្ត​ថា តើ​ពាក្យ​ជំរាប​សួរ​នេះ​មាន​ន័យ​ដូច​ម្ដេច? ៣០ ទេវតា​ពោល​ទៅ​កាន់​នាង​ថា៖ «កុំ​ខ្លាច​អី ម៉ារី​អើយ! ដ្បិត​ព្រះជាម្ចាស់​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​នាង​ហើយ។ ៣១ នាង​នឹង​មាន​គភ៌ សំរាល​បាន​បុត្រ​មួយ​ដែល​នាង​ត្រូវ​ថ្វាយ​ព្រះនាម​ថា“យេស៊ូ”។ ៣២ បុត្រ​នោះ​នឹង​មាន​ឋានៈ​ដ៏​ប្រសើរ​ឧត្ដម ហើយ​គេ​នឹង​ថ្វាយ​ព្រះនាម​ថា “ព្រះបុត្រា​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់​បំផុត”។ ព្រះជាម្ចាស់​នឹង​តាំង​បុត្រ​នោះ អោយ​គ្រង​រាជ្យ​លើ​បល្ល័ង្ក​របស់​ព្រះបាទ​ដាវីឌ ជា​ព្រះអយ្យកោ​របស់​ព្រះអង្គ៣៣ ទ្រង់​នឹង​គ្រង​រាជ្យ​លើ​ប្រជារាស្ត្រ​អ៊ីស្រាអែល អស់កល្ប​ជានិច្ច ហើយ​រាជ្យ​របស់​ព្រះអង្គ​នឹង​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ ឥត​មាន​ទី​បញ្ចប់​ឡើយ»។ ៣៤ នាង​ម៉ារី​សួរ​ទៅ​ទេវតា​ថា៖ «តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​នឹង​អោយ​ការ​នេះ​កើត​ឡើង​បាន បើ​នាង​ខ្ញុំ​មិន​រួម​រស់​ជា​មួយ​បុរស​ណា​ផង​ដូច្នេះ?»។ ៣៥ ទេវតា*​ឆ្លើយ​ទៅ​នាង​វិញ​ថា៖ «ព្រះវិញ្ញាណ​ដ៏វិសុទ្ធ*​នឹង​យាង​មក​សណ្ឋិត​លើ​នាង គឺ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់​បំផុត នឹង​គ្រប​បាំង​នាង។ ហេតុ​នេះ គេ​នឹង​ថ្វាយ​ព្រះនាម​ដល់​បុត្រ​ដ៏វិសុទ្ធ ដែល​ត្រូវ​ប្រសូត​មក​នោះ​ថា “ព្រះបុត្រា​របស់​ព្រះជាម្ចាស់”។ ៣៦ ម្យ៉ាង​ទៀត នាង​អេលីសាបិត ជា​ញាតិ​របស់​នាង មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​ប្រាំ​មួយ​ខែ​ហើយ ថ្វីដ្បិត​តែ​គាត់​មាន​វ័យ​ចាស់ ថែម​ទាំង​ជា​ស្ត្រី​អារ​ទៀត​ផង​ក៏​ដោយ ៣៧ ព្រោះ​គ្មាន​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​ធ្វើ​មិន​កើត​នោះ​ឡើយ»។ ៣៨ នាង​ម៉ារី​ពោល​ទៅ​ទេវតា​ថា៖ «នាង​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​បំរើ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ សូម​អោយ​បាន​សំរេច​តាម​ពាក្យ​របស់​លោក​ចុះ!»។ បន្ទាប់​មក ទេវតា​ចាក​ចេញ​ពី​នាង​ទៅ។

លូកា ២៖១-២០ កំណើត​ព្រះយេស៊ូ

១ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះចៅ​អធិរាជ​រ៉ូម៉ាំង ព្រះនាម​អូគូស្ដ មាន​ព្រះរាជ​បញ្ជា​អោយ​ជំរឿន​ចំនួន​ប្រជាជន​ទាំង​អស់ ក្នុង​ចក្រភព​រ៉ូម៉ាំង​ទាំង​មូល​។ ២ ការ​ជំរឿន​ប្រជាជន​លើក​ដំបូង​នេះ បាន​ធ្វើ​ឡើង ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​លោក​គីរេនាស ធ្វើ​ជា​ទេសាភិបាល​នៅ​ស្រុក​ស៊ីរី។ ៣ អ្នក​ស្រុក​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ទៅ​ចុះ​ឈ្មោះ​ក្នុង​បញ្ជី តាម​ស្រុក​កំណើត​រៀងៗ​ខ្លួន។ ៤ រីឯ​លោក​យ៉ូសែប​ក៏​ចេញ​ដំណើរ​ពី​ភូមិ​ណាសារ៉ែត ក្នុង​ស្រុក​កាលីឡេ ឆ្ពោះ​ទៅ​ភូមិ​បេថ្លេហិម ក្នុង​ស្រុក​យូដា ជា​ភូមិ​កំណើត​របស់​ព្រះបាទ​ដាវីឌ ព្រោះ​លោក​ជា​ព្រះញាតិ​វង្ស​នឹង​ព្រះបាទ​ដាវីឌ។ ៥ លោក​ទៅ​ចុះ​ឈ្មោះ​ជា​មួយ​នាង​ម៉ារី ជា​គូ​ដណ្ដឹង​ដែល​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ។ ៦ ពេល​អ្នក​ទាំង​ពីរ​នៅ​ឯ​ភូមិ​បេថ្លេហិម នាង​ម៉ារី​គ្រប់​ខែ​ហើយ។ ៧ នាង​សំរាល​បាន​បុត្រ​មួយ ជា​បុត្រ​ច្បង។ នាង​រុំ​បុត្រ​នោះ​នឹង​សំពត់ រួច​ដាក់​អោយ​ផ្ទំ​ក្នុង​ស្នូក​សត្វ ដ្បិត​ពុំ​មាន​សល់​កន្លែង​សំណាក់​ក្នុង​ផ្ទះ​សោះ។

ទេវតា​ប្រកាស​អំពី​កំណើត​ព្រះយេស៊ូ​ប្រាប់​ពួក​គង្វាល
៨ ក្នុង​ស្រុក​នោះ ពេល​យប់​មាន​ពួក​គង្វាល​នៅ​មើល​ហ្វូង​សត្វ​របស់​គេ​តាម​វាល​ស្មៅ។ ៩ ពេល​នោះ ទេវតា*​របស់​ព្រះអម្ចាស់​មក​ឈរ​នៅ​ក្បែរ​ពួក​គេ សិរីរុងរឿង​របស់​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ភ្លឺ​ចិញ្ចែងចិញ្ចាច​នៅ​ជុំវិញ​គេ នាំ​អោយ​គេ​ភ័យ​ខ្លាច​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ១០ ទេវតា​ពោល​ទៅ​គេ​ថា៖ «កុំ​ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ ខ្ញុំ​នាំ​ដំណឹងល្អ​មួយ​មក​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ដំណឹង​នេះ​នឹង​ធ្វើ​អោយ​ប្រជារាស្ត្រ​ទាំង​មូល មាន​អំណរ​ដ៏​លើសលប់។ ១១ យប់​នេះ នៅ​ក្នុង​ភូមិ​កំណើត​របស់​ព្រះបាទ​ដាវីឌ ព្រះសង្គ្រោះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រសូត​ហើយ គឺ​ព្រះគ្រិស្ដ​ជា​អម្ចាស់។ ១២ នេះ​ជា​សញ្ញា​សំគាល់​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​ឃើញ​ទារក​មួយ ទើប​នឹង​ប្រសូត រុំ​ដោយ​សំពត់ ផ្ដេក​នៅ​ក្នុង​ស្នូក​សត្វ»។១៣ រំពេច​នោះ មាន​ទេវតា​ច្រើន​កុះករ ចុះ​ពី​ស្ថាន​បរមសុខ*​មក​រួម​ជា​មួយ​ទេវតា​នោះ ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះជាម្ចាស់​ថា៖ ១៤ «សូម​លើក​តម្កើង​សិរីរុងរឿង​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ នៅ​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពស់​បំផុត ហើយ​សូម​អោយ​មនុស្ស​លោក​ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ បាន​ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​សុខសាន្ត នៅ​លើ​ផែនដី!»។១៥ លុះ​ពួក​ទេវតា​ត្រឡប់​ទៅ​ស្ថាន​បរមសុខ​វិញ អស់​ទៅ ពួក​គេ​បបួល​គ្នា​ថា៖ «ទៅ! យើង​នាំ​គ្នា​ទៅ​បេថ្លេហិម មើល​ហេតុការណ៍​ដែល​កើត​មាន ដូច​ព្រះអម្ចាស់​បាន​សំដែង​អោយ​យើង​ដឹង​នោះ​មើល៍»។ ១៦ ពួក​គេ​ប្រញាប់ប្រញាល់​នាំ​គ្នា​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ ឃើញ​នាង​ម៉ារី​លោក​យ៉ូសែប ព្រម​ទាំង​ព្រះឱរស​ផ្ទំ​ក្នុង​ស្នូក​សត្វ។ ១៧ ពេល​ពួក​គង្វាល​ឃើញ​ព្រះឱរស​ហើយ គេ​ក៏​រៀប​រាប់​អំពី​សេចក្ដី​ដែល​ទេវតា​បាន​ប្រាប់​អំពី​ព្រះឱរស​នេះ។ ១៨ អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ឮ​ពួក​គង្វាល​និយាយ នឹក​ឆ្ងល់​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ១៩ រីឯ​នាង​ម៉ារី​វិញ នាង​ចង​ចាំ​ហេតុការណ៍​ទាំង​នេះ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត ព្រម​ទាំង​ត្រិះរិះ​ពិចារណា​ថែម​ទៀត​ផង។ ២០ បន្ទាប់​មក ពួក​គង្វាល​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ ទាំង​ច្រៀង​លើក​តម្កើង​សិរីរុងរឿង​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះ​ហេតុការណ៍​ទាំង​អស់ ដែល​គេ​បាន​ឃើញ បាន​ឮ ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ដែល​ទេវតា​បាន​ប្រាប់​គេ ឥត​មាន​ខ្វះ​ត្រង់​ណា​ឡើយ។
ខាង​លើ​នោះ​ជា​រឿង​ពិត​ដែល​កើត​ឡើង​ ហើយ​ក្រុម​អ្នក​គង្វាល ជា​អ្នក​ដែល​ចាប់​ផ្ដើម​មុន​គេ​ក្នុង​ការ​ប្រកាស់​ពី​ថ្ងៃ ណូអែល!