ខ្ចៅ​ផ្លាក​​លេខម៉ូតូ២គ្រាប់​តម្លៃ​២ដុល្លា


កាល​ពី​ថ្ងៃអាទិត្យ​ ទី​១៤ ខែ​សីហា ឆ្នាំ២០១១ វេលាម៉ោង ៨៖០០ព្រឹក ខ្ញុំ​ចេញ​ដំណើរ​ទី​កាន់​ការ​ប្រជុំ​ក្រុម​ជំនុំ នៅ​ម្ដុំ​ទួល​សង្កែរ។ ធ្វើ​ដំណើរ​មក​តាម​ផ្លូវ​ត្រង់​ចំណុច ភ្លើង​ស្តុប​ សណ្ឋាគារ​ណានជីង ផ្លូវ​កម្ពុជា​ក្រោម ខ្ញុំ​បាន​ឈប់​ដោយ​ព្រោះ​មាន​ភ្លើង​ស្តុប​ពណ៌​ក្រហម។ ឈប់​បាន​មួយ​សន្ទុះ​មាន​ពូ​ប៉ូលីស​មួយ​ដើរ​ក្រឡឹង​ជុំ​វិញ​ខ្ញុំ ហើយ​គាត់​បាន​គោះ​ស្មារ​ខ្ញុំ​ថា “សុំ​ឡើង​លើ​បន្តិច!” ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ឆ្ងល់ ម៉េច​បាន​ជា​ហៅ​ខ្ញុំ​ឡើង​លើ​ទៅ​ជួប​មេគាត់ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ធ្វើ​អី​ខុស​ផង​ហ្នឹង? ខ្ញុំ​ពាក់​មួក​ការពារ, មាន​កញ្ចក់​ត្រឹម​ត្រូវ, អត់​មាន​បើក​ភ្លើង​អី​ទេ! តើ​ខ្ញុំ​ខុស​អី?

ខ្ញុំ​បាន​សួរ​គាត់​ថា​ខ្ញុំ​ខុស​អី? គាត់​ថា ម៉ូតូ​របស់​ខ្ញុំ​ផ្លាក​លេខ​អត់​ត្រឹម​ត្រូវ ដោយ​កឹប​ជាមួយ​នឹង​ខ្ចៅ មិន​បាន​កឹប​ត្រឹម​ត្រូវ​ទៅ​តាម​ក្បួន​ខ្នាត​របស់​ក្រសួង។ គាត់​សង្ស័យ​ថា​ខ្ញុំ​លួច​ផ្លាក​លេខ​របស់​គេ​មក​កឹប​លើ​ម៉ូតូ​ខ្ញុំ!! ខ្ញុំ​អស់​សំណើច ហើយ​ប្រាប់​គាត់​ពី​សេចក្ដី​ពិត​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ប្រើ​ខ្ចៅ​ប្រភេទ​នេះ! កាល​ពី​៤​ឆ្នាំ​មុន​ ម៉ូតូ​របស់​ខ្ញុំ​ត្រូវ​បាន​គេ​បុក​ចំកន្ទុយ​ផ្នែក​ខាង​ក្រោយ ហើយ​បាក់​កាតាប៊ូ​ខាង​ក្រោយ​អស់។ ចឹង​ខ្ញុំ​ដូរកាតាប៊ូ​ចេញ​ ហើយ​ត្រូវ​បើ​ខ្ចៅ​កឹប​លើ​ផ្លាក​លេខ។ គាត់​អត់​ជឿ​ទេ គាត់​បែ​ជា​ថា​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ទទួល​ការ​ផាក​ពិន័យ។ គាត់​បាន​លើក​ច្បាប់​ចរាចរណ៍​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ពី​មាត្រា​ទី​៨៨​ ចំណុច​ទី១៤ (និយាយ​បណ្ដើរ​គាត់​បើក​សៀវ​ភៅ​ច្បាប់​ចរាចរណ៍​បណ្ដើរ តែ​គាត់​រក​មាត្រាទី៨៨​អត់​ឃើញ គាត់​ថា ចុះ​អាណា​ហែក​មាត្រា​ហ្នឹង​ទៅណា​ទៅ? ខ្ញុំ​សើច​ ហើយ​ប្រាប់​គាត់​ថា នេះ​នៅ​ត្រង់​នេះ ពូបើក​ហួស​ហើយ) យី​ចំ​មែន​ពូ​នេះ! ពូ​ប៉ូលីស​បាន​ទាម​ទារ​រក​កាតគ្រី​ខ្ញុំ ហើយ​ថា បើ​មាន​កាត​គ្រី​ត្រូវ​ផាក​៦០០០រៀល បើ​អតើ​មាន​ត្រូវ​ផាក​ច្រើន​ជាង​នេះ!! ខ្ញុំ​ព្យាយាម​ទូរ.ទៅ​កាន់​មិត្ត​របស់​ខ្ញុំ គាត់​ឃើញ​ដូច្នេះ ពួ​ប៉ូលីស​ក៏​ទារ​លុយ​ត្រង់​ៗ​ម៉ង​ទៅ ១០០០០​រៀល! ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ត​ថ្លៃ​យូរ ទោះ​ខំ​និយាយ​យ៉ាង​ម៉េច​ក៏​ដោយ ទោះ​មាន​កាតគ្រី ឬ​មិន​មាន​ក៏​ត្រូវ​បង់​លុយ​ដែរ! ខ្ញុំ​បាន​បើក​កាបូប​យក​២ដុល្លា​ហុច​អោយគាត់​ហើយ​បណ្ដើរ​ម៉ូតូចេញ​ទៅ! គាត់​ទទួល​យក​ដោយ​មិន​ស្ដី​អី​មួយ​ម៉ាត់​ទេ!!!

ពេល​ខ្ញុំ​បណ្ដើរ​ម៉ូតូ​ចេញ​គាត់​ហៅ​ខ្ញុំ​សួរ​មួយ​សំនួរ​ទៀត!! តើ​ខ្ញុំ​មក​ពី សៀម​រាប​មែន? ខ្ញុំ​ថា អត់​ទេ! គាត់​តប​ទៀត​ថា ម៉េច​ក៏​ខ្ញុំ​និយាយ​ខ្មែរ​មិន​ច្បាស់!!!! ខ្ញុំ​សើចហើយ​ដើរ​ចេញ​ទៅ!!!

ជា​ស្វា​មី​ ភរិយា ត្រូវ​ចេះ​ថ្នម​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក


ពេល​​ដែល​យើង​រៀប​ការ​ជាមួយ​នរណា​ម្នាក់ វា​ជា​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​មួយ​ ដែល​ធំ​បំផុត នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង។ តោង​ដឹង​ថា យើង​នឹង​ត្រូវ​រស់​នៅ​ជាមួយ​ដៃ​គូរ​របស់​យើង​អស់​មួយ​ជីវិត។ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​រៀប​ការ នោះ​ជីវិត​២នាក់​នឹង​រួម​មក​តែ​មួយ! ជា​ប្ដី​ជា​ប្រពន្ធ គឺ​យើង​នឹង​ក្លាយ​មក​ជា​រូប​កាយ​តែ​មួយ​ដោយ​សារ​ចំណង​នៃ​អាពាហ៍ពិពាហ៍។

ក្នុង​​ពេល​នេះ​ ខ្ញុំ​និយាយ​ក្នុង​នាម​ជា​ប្ដី​មួយ​រូប និង​បាន​ឆ្លង​កាត់​បទពិសោធន៍​រៀប​ការ​ជាង​៤​ឆ្នាំ​កន្លង​មក​នេះ។ ទោះបី​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង​ខ្ចី​ក្ដី ខ្ញុំ​រៀន​បាន​អ្វី​ៗ​ថ្មីៗ​ជា​ច្រើន ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​នៃ​ជីវិត​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹងរៀន​មិន​ដែល​ចប់​ក្នុង​ជីវិត​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​របស់​ខ្ញុំ នោះ​ខ្ញុំ​ក៏​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​នឹង​បញ្ចប់​ថ្នាក់​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​លាចាក​ពី​លោក​នេះ​ទៅ។ ចំណុច​មួយ​នៃ​ចំណុច​ជា​ច្រើន​ក្នុង​ទំនាក់ទំនង​ស្នេហា គឺ​ប្ដី​ត្រូវ​ចេះ​ថ្នម​ចិត្ត​ប្រពន្ធ។ ការ​ថ្នម​ចិត្ត និង​ការ​យល់​ចិត្ត ជា​អ្វី​មួយ​ដែល​យើង​ត្រូវ​មាន​ចំពោះ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ ខ្ញុំ​ចង់​រក្សា​នូវ​ទំនាក់​ទំនង​ដូច​ពី​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ជួប​គាត់​ជា​លើក​តំបូង​​ដែរ។ កាល​ពី​ជួប​ពី​លើក​តំបូង យើង​តែ​ង​តែ​ចង់​ធ្វើ​នេះ​ ធ្វើ​នោះ​ចំពោះ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ទៅ​ណា​មក​ណា​គឺ​មានតែ​យើង​តែ​២នាក់​ទេ ក្នុង​ពិភព​លោក​នេះ ហើយ​យើង​ចេះ​ថ្នម​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក យើង​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក មាន​អ្វី​ញ៉ាំ ក៏​​ចិត្ត​មិន​ដាច់​ក្នុង​ការ​ញ៉ាំ​តែ​ឯង ។ល។ មាន​គូរ​ស្វាមី​ភរិយា​ខ្លះ មុន​ពេល​រៀប​ការ គឺ​ផ្អែម​ល្ហែម តែ​ពេល​រៀប​ការ​ហើយ ពួក​គេ​បែរ​ជាមាន​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​គឺ​មិន​ដូច​មុន​ឡើយ! តែ​ក៏​មាន​គូរ​ស្វាមី​ភរិយា​ខ្លះ នៅ​បន្ត​ធ្វើ​ដូច​ជា​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ជួប​គ្នា​ជា​លើក​តំបូង​ដែរ គឺ​ភាព​ផ្អែម​ល្ហែម​នៃ​សេចក្ដី​ស្នេហ៍​ក្នុង​គ្រា​តំបូង!

នៅ​ពេល​ដែល​គូរ​ស្វាមី​ភរិយា មាន​ទំនាស់​ចំពោះ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក សូម​គិត​ត្រឡប់​ក្រោយ​វិញ​ពី​សេចក្ដី​ស្នេហ៍​គ្រា​តំបូង ដែល​យើង​បាន​និយាយ​គ្នា​ថា បង​ស្រឡាញ់​អូន​អស់​មួយ​ជីវិត! បង​មិន​ធ្វើ​អោយ​អូន​ពិបាក​ចិត្ត​ទេ! បង​មិន​បន្ទោស​អូន​ទេ!! ហើយ​ចំណុច​មួយ​ដែល​សំខាន់​គឺថា យើង​មិន​បាន​រៀប​ការ​ ហើយ​អ្នក​ដែល​យើង​រៀប​ការ​ជាមួយ​នោះ​ជា​សត្រូវ​របស់​យើងទេ! គាត់​ជា​អ្នក​ដែល​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​យើង​អស់​មួយ​ជីវិត។ ថ្នម​ចិត្ត​គាត់​ទៅ! អត់​ទោស​ចំពោះ​គ្នាទៅវិញ​ទៅ​មក និង​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើងៗ!

ការ​ជួប​ជុំ​មិត្ត​ភក្ដិ​ វ៉ើត​ប្រេស និង​ ហ្វេសប៊ុក


វា​ជា​ពេល​រសៀល​មួយ​ដែល​រីក​រាយ​សំរាប់​ខ្ញុំ​ក្នុង​ការ​ជួប​ជុំ​មិត្ត​ភក្ដិ​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ស្គាល់​មុខ​គេ​ទាល់​តែ​សោះ (ស្គាល់​៥-៦នាក់​ដែរ មិន​មែន​អត់​សោះ​នោះទេ) នា​ពេល​រសៀល​មួយ​ ក្នុង​តំណើ​រ​កំសាន្ដ​រីក​រាយ​លើ​ទូក​មួយ​នា​ក្រុង​ភ្នំ​ពេញ។ នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ទទួល​ដំណឹង​ថា​មាន​ដំណើរ​កំសាន្ដ​បែប​នោះ ខ្ញុំ​រំភើប​រួច​ទៅ​ហើយ ព្រោះ​ខ្ញុំ​តែង​តែ​ចង់​ចំណាយ​ពេល​ស្គាល់​​អ្នក​ភូមិ​យើង​បន្ថែម​ទៀត​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​វ៉ើត​ប្រេស និង​ហ្វេស​ប៊ុក។ នេះ​ជា​លើក​តំបូង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​នាំ​ប្រពន្ធ​របស់​ខ្ញុំ​ទៅ​ចូល​រួម​ ហើយ​គាត់​ក៏​សប្បាយ​ដែរ​ដែល​បាន​ស្គាល់​មិត្ត​ភក្ដិ​ថ្មី​ៗ​បន្ថែម​ទៀត។

សំរាប់​ខ្ញុំ​ ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មាន​មោទនភាព​ ដែល​បាន​ឃើញ​យុវជន​សម័យ​នេះ​មួយ​ចំនួន​បាន​ប្រើ​ប្រាស់​ពេលវេលា​របស់​ខ្លួន​អោយ​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​សង្គម​ជាតិ​ដុច​ជាមនុស្ស​នៅ​លើ​ទូក​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​នោះ​ដែរ។ យើង​ធ្លាប់​តែ​បាន​និយាយ​គ្នា​ត្រឹម​ការ​សរសេរ​បញ្ចេញ​មតិ​នៅ​លើ​ហ្វេសប៊ុក និង​នៅ​លើ​វ៉ើត​ប្រេស​ប៉ុណ្ណោះ តែ​នៅ​លើ​ទូក​យើង​បាន​ជជែក​គ្នា និង​ផា​គ្នា​យ៉ាង​សប្បាយ​រីក​រាយ។ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​យើង​បាន​ជួប​ជាមួយ​នឹង​បង​ប្រុស​នៅ​ប្រទេស​បារាំង ដែល​គាត់​ជា​អ្នក​ភូមិ​របស់​យើង​ដែរ​ គាត់​បាន​នាំ​គ្រួសារ​របស់​គាត់​មក​លេង​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​ ហើយ​យើង​បាន​ជជែក​គ្នា​សួរពី​នេះពី​នោះ​យ៉ាង​សប្បាយ​រីករាយ។

ស្ដាយ​ដែរ​ ដែល​កាមេរ៉ា​ខ្ញុំ​នៅ​ជាមួយ​ អាយហ្វូន កុំ​អី​បានរូប​ចែក​អោយ​បងប្អូន​មើល​បាត់​ហើយ!!! តែ​យ៉ាងណា​ម៉ិញ ខ្ញុំ​ពិត​ជាមាន​អារម្មណ៍​រំភើប​សប្បាយ​រីក​រាយ​ណាស់។