ប៉ុន្មានង៉ៃនេះ ដល់តារវល់ពេកតូវ ហើយដូចធុញថប់ម៉េចទេ លេងចង់ចូលលេងក្នុងភូមិវ៉ើតប្រេសទៀតហើយ ណាមួយមើលទៅអ្នកភូមិដូចជារវល់និយាយរឿងនយោបាយ រឿងវៀតណាម រៀងរដ្ឋាភិបាល។ ចឹងតូវញ៉ុមអត់សូវមានយោបល់អីគេទេ ព្រោះចេះតែស្រែកច្រៀង សរសេរចំរៀង លេងភ្លេង និងរៀបចំខនស៊ើតទេ។
ឃើញអ្នកភូមិរវល់ពេកចឹងអត់សូវមានអ្នកមកលេងផ្ទះទៀតផង។ ប្រហែលញ៉ុមមិនសូវបានទៅលេងគាត់ហើយ តែយ់ាងណាម៉ិញមិនចង់ផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកភូមិទេ នៅតែចង់រាប់អានចឹង។ ហិហិហិ ភូមិនេះសំបូរសប្បាយណាស់!
ជីវិត និង គ្រួសារ 
ដាច់ចិត្តម្ល៉េះបង!
ហឺ!!! មិនចិត្តដាច់ទេ ជួនកាលអត់សូវមានពេលចូលភូមិយើងហ្នឹង ហើយខ្លាចអ្នកស្រុកថាខ្មោចលង ពេលចូលភូមិម្ដងៗ។
បើមិនចង់ចូល តើទៅណាទៅវិញ?
អត់មានទៅណាទេ គ្រាន់តែមិនសូវមានពេលចូលលេងភូមិយើងហ្នឹងណា!
ពូទៅណា!!! មកសែនក្បាលទឹកជាមួយខ្ញុំមក!! ចាប់ផ្តើម ២នាទីទៀតហើយ!!
ញ៉ុមអត់មក ព្រោះញ៉ុមរវល់រៀន ដឹងទេពូ!!!
តាំងពីមុនមិនព្រមហៅទេ! តមានណាត់បានមកហៅ យ៉ាប់មែនសៀវហេងនេះ! ហ្នឹងហើយច្រូចអោយពូផងទៅហិហិហិ
🙂 មិចបងឯងចង់ដូរភូមិមែន?!!!
មិនដឹងមានភូមិណាត្រូវដូរទេ! ព្រោះបើដូរទៅពិបាករាប់ញាតិឡើងវិញណាស់ព្រោះអី ត្រូវចំណាយពេលយូរណាស់ទើបរាប់បានញាតិប៉ុណ្ណឹង។
ហ្នឹងហើយ ភូមិនេះ ចាបូចាបាយណាស់!
ចាបូគឺចាបូអ្នកមានចំណេះ និងអ្នកប៉ិនយាយច្រើនណាស់ បើចាបាយវិញគឺចាបាយយាយរឿងយោបាយ រដ្ឋាភិបាល និងផាអោយគ្នាផ្សេងៗ។ល។
ខ្ញុំមានការសោកក្តាយណាស់ដែលពិសិដ្ឋមានអារម្មណ៌បែបនេះ ។ ពិសិដ្ឋ ការចូលភូមិមិនមែនសំដៅទៅលើ អ្វីៗដែលបងប្អូនយើងសសេរ ឬ និយាយរ៉េ គឺសំដៅទៅលើអ្វីដែលពិសិដ្ឋបាននាំមក ចែកចាយ ដល់ភូមិនេះ ។ពិសិដ្ឋ មានទេពកោសល ផ្នែកខាង សិល្បះ ចម្រៀង សសើរព្រះគ្រិស្ទ នេះជាអំណោចទាន ដែលពិសិដ្ឋអាចចែកចាយ ដល់អ្នកភូមិនេះ ។ ដូច្នេះហើយ សូមកុំមានការខកចិត្តអី បើមកបាន សូមមកលេង ព្រោះ យើងទាំងអស់គ្នា មិនចង់បាត់បង់ មិត្តភ័ក្រ ល្អ របស់យើងរ៉េ ! ។ បើគេនិយាយពីអ្វីវីដែលយើងមិនចូលចិត្ត យើង កុំយកចិត្តទុកដាក់ទៅបានហើយ ។ ប្អូន មិនត្រូវអោយពាក្យសំដី របស់អ្នកផ្សេង រំខានដល់អារម្មណ៍ របស់ ប្អូនរ៉េ បងនិយាយនេះក្នុងនាមជា មិត្តភ័ក្រ ជា បងប្រុស ។ តែនេះជាសិទ្ធី របស់ប្អូនរ៉េ បងគ្មានតួនាទី អាចឃាត់អោយប្អូននៅ ឬ ក៏ ដេញ ប្អូនចេញ រ៉េ តាមតែការនឹកឃើញ របស់ ប្អូន ចុះ ។ សូមសំណាងល្អ នឹង សង្ឃឹមថា ប្អូណមិនបោះបង់ពួកយើង ចោលរ៉េ អរគុណដល់អ្វីៗ ដែល ពិសិដ្ឋបានចែកចាយ !
ញ៉ុមពិតជាអរគុណដល់បងហនុមានណាស់ដែលបានឆ្លៀតឱកាសមកសួរសុខទុក្ខញ៉ុមនៅផ្ទះ។ ជួនកាលបងអើយយើងមានអារម្មណ៍ឡើងចុះទៅតាមស្ថានការណ៍នៃជីវិតរបស់យើង ដែលយើងបានជួបប្រទះ។ ពិតជាអរគុណសំរាប់ ពាក្យលើកទឹកចិត្តរបស់បង និងមិត្តភាព ជាមួយនិងក្ដីរាប់អានដែលបងមានចំពោះញ៉ុម។
តាំងពីឈានជើងចូលដល់ភូមិនេះ ញ៉ុមបានបង្កើតមិត្តថ្មីៗជាច្រើន ហើយទោះបីយើងនៅកន្លែងឆ្ងាយពីគ្នានៃផែនដី តែយើងនៅតែផ្សាភ្ជាប់គ្នាបានតាមរយះភូមិវ៉ើតប្រេសនេះ ហើយខ្ញុំក៏បានរាប់អាន និងស្គាល់ពីលក្ខណះរបស់មនុស្សជាច្រើននៅក្នុងភូមិនេះ ដែលមានលក្ខណះខុសៗគ្នា ហើយក៏មានអ្នកភូមិខ្លះមានលក្ខណះស្រដៀងគ្នាដែរ។ អត្ថបទ និងសេចក្ដីប្រកាសនៅក្នុងផ្ទះនីមួយៗនៃភូមិនេះ បានផ្ដល់នូវបទពិសោធន៍ និងចំណេះដឹងដល់ញ៉ុមដែលពីមុនមិនដែលមាន តែអាឡូវក៏បានពើបប្រទះនិងចំណេះដឹងខ្លះៗដែរ។
ញ៉ុមសង្ឃឹមថា បន្ទាប់ពីការរវល់ម៉ារយះនេះ ញ៉ុមនឹងមានឱកាសញឹកញ៉ាប់មកលេងអ្នកភូមិយើង ហើយអ្វីដែលញ៉ុមលែងចង់ចូលភូមិនោះ គឺជួនកាលដោយសារអារម្មណ៍នៃការរវល់របស់ញ៉ុមទេ ហើយជួនកាលចេះតែឃើញនេះ ឃើញនោះក៏លែងចង់ចូលទៅ តែយ៉ាងណាមិនអាចបំភ្លេចចោលនូវ in-existing ភូមិនេះបានទេ។
អរគុណជាថ្មីម្ដងទៀត ដែលបានលើកទឹកចិត្តញ៉ុម ហើយឃើញថា បងមានគុណសម្បត្តិល្អក្នុងការលើកទឹកចិត្ត ហើយញ៉ុមរៀនពីបងបានច្រើន។ អរគុណ និងអរគុណ
មិនខុសរ៉េពិសិដ្ឋ អ្វីៗ ដែលពិសិដ្ឋបានវាចារនោះត្រូវហើយ ការផ្លាស់ស់ប្តូរពឹងពាក់ទៅលើអារម្មណ៍ របស់មនុស្សយើង ។ បងដឹងថាប្អូនមានការពិបាកច្រើន ព្រោះណាមួយ កុននៅខ្ចី ហើយណាមួយកិច្ចការ ក្រុមគ្រួសារ ព្រោះនេះជារឿងសំខាន់ នៅក្នុងជីវិត្ត របស់ប្អូន រឿងចូលភូមិនេះជារឿងបន្ទាប់បន្សំរ៉េ ចូលពេលណាប្អូនមានពេលទំនេរលំហែពីការងារ នឹង មើលកូន ។ ថ្ងៃណាចូលក៏បានតាមតែប្អូនមានពេល នឹងឆ្លៀតឧកាសបាន ។ ពួកយើងនៅទីនេះ សំរាប់ពិសិដ្ឋហើយ អ្វីដែលប្អូនអាចយកប្រើប្រាស់បាន សូមយកចុះ យើងអាចរៀនពីគ្នាទៅវិញទៅមកបាន ។ បងសង្ឃឹមថាប្អូនពិតជាយល់នៅពាក្យរបស់បង មិនខាន ។តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះជាឧកាស នឹងពេលវេលា របស់ប្អូនរ៉េ គ្រួសារ កូនប្រពន្ធ សំខាន់ជាង ភូមិវើតប្រេស ។ប្អូនចូលលេងថ្ងៃណាក៏បានដែរ ពួកយើងនៅទីនេះហើយ ម្នាក់បើកទ្វាផ្ទះ សំរប់ប្អូនជានិច្ច ។ សូមសំណាងល្អ !
អរគុណបងជាថ្មីម្ដងទៀតសំរាប់ការលើកទឹកចិត្តរបស់បង។ ង៉ៃនេះឆ្លៀតបានពេលខ្លះមកលេងភូមិយើងតិច ហើយឃើញថាអ្នកភូមិយើងមានការមមាញឹកក្នុងកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួន និងការដក ស្ទូងច្រើនណាស់ ព្រោះ រដូវភ្លៀងហើយ!
អាឡូវការងារញ៉ុមរៀងស្បើយតិចហើយ ចឹងនឹងមានពេលខ្លះក្នុងការចូលលេង និងសួរសុខទុក្ខផ្ទះរបស់ភូមិយើងហ្នឹងណា! អរគុណបងម្ដងទៀត
ញ៉ុមបានបាត់មុខមួយរយះហើយបង! ទើបតែមានចិត្តចូលមកលេងវិញទេ!
ញ៉ុមចង់និយាយអ្វីចេញពីអារម្មណ៍បន្តិច! កាលពិតទៅពេលដែលញ៉ុមចូលមក
ម្តងៗញ៉ុមតែងតែគិតថា តើថ្ងៃនេះនឹងត្រូវនាំយកអ្វីដែលប្លែកចែកជូនអ្នកភូមិ
យើងអានទៅ? មានពេលខ្លះ គ្រាន់តែញ៉ុមគិតចុះគិតឡើងស្មុគ្រឡើងពេញមួយ
ថ្ងៃឯណោះ!នេះហើយដែលនាំអោយអារម្មណ៍របស់យើងបាក់ទឹកចិត្ត នឹងចេះតែគិតអ្វីផ្តេសផ្តាស តែក៏មានអារម្មណ៍ល្អឡើងវិញនៅពេលដែលអ្នក
ភូមិគេមិនភ្លេចញ៉ុម គឺនៅតែមានអ្នកដែលចូលទៅលេងផ្ទះញ៉ុមជារៀងរាល់
ថ្ងៃ 🙂 អ្នកភូមិWPនេះគឺជាបងប្អូនទីទៃរបស់ញ៉ុមហើយ! ហេហេហេ
យល់ល្អបងក៏កុំអោយស្មុគ្រនឹងរឿងនេះពេកអី! ព្រោះការចូលមកលេងក្នុងភូមិ
នេះគ្រាន់តែមានបំណងចង់ស្វែងរកអ្វីដែលប្លែកចំនេះដឹង នឹងការសួរសុទ្ខគ្នា
ទៅវិញទៅមកក៏បានដែរ 🙂
អរគុណ វឌ្ឍនះ សំរាប់ការមកលេងបងដល់ផ្ទះតាហ្មង! ហិហិមានបានញ៉ាំអីហើយនៅនឹង? អឺ! ចំពោះអ្វែដែលវឌ្ឍនះនិយាយខាងលើនេះ ធ្វើអោយបងគិតថា នោះជាសំពាធមួយគឺថា នៅពេលដែលចូលមកភូមិនេះ តើមានអ្វីត្រូវរ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់អ្នកភូមិយើងអោយដឹងពីអារម្មណ៍របស់យើង ចឹងពេលមួយថ្ងៃទៅ មួយថ្ងៃវាហាក់ដូចជាបន្ទុកមួយដែលយើងត្រូវមកអត្ថបទចុះផ្សាយ ឬរឿងអ្វីមួយមកនិយាយ។ សំរាប់បងវិញបងមានការរវល់ច្រើនពេកហើយ ចឹងមិនចង់គិតយកអ្វីមកជាបន្ទុកដាក់លើខ្លួនទេ តែជួនកាលមកលេងក្នុងភូមិនេះ បងយកតែបទពិសោធន៍នៃអ្វីដែលបងបានឆ្លងកាត់ និងមានចម្ងល់មកផ្សាយតែប៉ុណ្ណឹងទេ។
វាជាការពិតដែលបងបានរៀនពីអ្វីដែលប្លែកៗជាច្រើននៅក្នុងភូមិនេះ។
បងពិសិដ្ឋចង់ភៀសខ្លួនទៅជុំរំម្តងទៀតហស? អត់នឹកពួកញ៉ុំអេអី? ហើយបើល្បងឯងទៅបានអ្នកណាជួយលើកជើងញ៉ុំទៀតហូវ?
ហើយមាន ” លើកជើង ” អីឯណា ? គ្រាន់តែឭលើកជើងឯងឯណេះ បុកពោះ ផឹបៗ តាហ្មង ! 😀
សង្ស័យបងហនុមានគិតរឿងនោះហ្មងបានចេះតា៎បុកពោះផឹបៗ
ញ៉ុមចង់បះសក់នោះបងអើយ! តែកុំប្រាប់អ្នកណាអោយសោះណា ទើបតែលើកជើងបានម្ដងទេ! ហិហិហិ
អាចឹងមិនឡូយ លើកម៉ាដង មានគូនទៅហើយ ចុះទំរាំលើក ពីរ បី ដង មិនគុនម៉ាផ្លូនទៅហើយ ? និយាយលេងរ៉េ 😀
សួស្ដី អេណាណា! ហិហិហិ អត់ចង់ទៅជំរំម្ដងទៀតទេ! ទោះបីទីនោះជាទីដែលបងបានរីកធំធាត់នៅហ្នឹងក៏ដោយ ក៏អត់មានបំណងទៅវិញដែរ ព្រោះលឺថា តំបន់ដែលប្រជាជនខ្មែរ ជាជនភៀសខ្លួនធ្លាប់រស់នៅហ្នឹង ត្រូវបានស្ដេចថៃ យកធ្វើជាភូមិគំរូសំរាប់ប្រជាជនថៃរស់នៅហ្នឹងហើយ! រឿងនឹងរលឹកអ្នកភូមិនោះពិតជាមានហើយ ព្រោះ មាននៅក្នុងចិត្តគំនិតញ៉ុមជានិច្ច!
ហិហិហិ ជួយលើកជើង! ញ៉ុមចង់បះសក់!ហិហិហិ ចាំញ៉ុមកាន់ជើងម្ដងលែងលើកហើយក្រែងលោបងប្អូនអ្នកភូមិយើងច្រឡំ ហិហិហិ
អរគុណដែលឆ្លៀតមកលេងញ៉ុមដល់ផ្ទះ មានអារម្មណ៍ថា អ្នកភូមិយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះញាតិជិតខាងណាស់ បាត់មុខបាត់មាត់ ច្បាស់ជាមករកដល់ផ្ទះហើយ! ចឹងមែនខ្មែរយើង! សូមអរគុណដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត។